The knights who say Ni
Tweejaarlijks vindt er in Scandinavië een Socialt Allkonstverk plaats. De laatste jaren in de vorm van een zomerfestival in Gålå, Noorwegen. Maar tot een aantal jaar geleden was er een midzomerfeest in Järna, Zweden.
In 2003 nam ik deel aan dit evenement. Met een groep van negen reisden we van Trondheim in Noorwegen naar Järna. Om de trip wat avontuurlijker te maken voor de deelnemers besloten we met de trein te reizen. Eerst naar Oslo met de nachttrein en na een ontbijtje op Oslo Sentral stapten we in de trein richting Zweden. Op het station in Järna werden we opgehaald door de organisatie.
Samen met mensen uit Finland, Letland, Zweden, Noorwegen, Denemarken, Duitsland en IJsland beleefden we een fantastische week met toneel, zang, theater, spel en dans.
En toen was het tijd weer naar huis te gaan. Nu zouden we de noordelijke route nemen via Stockholm en Östersund. De nachttrein was al gereserveerd. We waren moe na een lange intense week. Op het station in Järna zouden we de kaartjes kopen naar Stockholm. Waar de communicatie die voorbije week bijzonder weinig problemen opleverde, ging het nu mis.
Een groep onrustige deelnemers die moe was en nu naar huis wilde en de begeleiding die lichtelijk geirriteerd was dat ze niet begrepen werd. Wat is er niet te begrijpen aan “Ni billetter til Stockholm”? Met ondersteuning van wat gebaren kregen we uiteindelijk negen kaartjes in handen en haalden op het nippertje de trein naar Stockholm.
Een tijd later zag ik “Monty Python and the holy grail” weer eens. En toen viel het kwartje dankzij the knights who say Ni.
Is “Ni billetter til Stockholm” fatsoenlijk noors voor “negen kaartjes naar Stockholm”, in het zweeds is het een kromme zin “U kaartjes naar Stockholm”. Geen wonder dat de man achter het loket ons vreemd aankeek. Hadden we 'nio' kaartjes besteld, hadden we ze waarschijnlijk direct gekregen.
Alhoewel met ons svorsk?
Huldra – geemigreerd, geremigreerd en nu op het punt om opnieuw haar geluk te gaan beproeven in het hoge noorden.
