.JPG)
Als blogster die al 6 jaar hier in Zweden woont kan ik natuurlijk niet achterblijven. Ik roep al jaren dat ik nml thuis ben hier. Tegen mijn zweedse kennissen. En tegen Zweden die me vragen waarom ik hier woon of waarom in dit kleine dorpje in Dalarna. Maar het voelt zo. Ik ben thuis.
Na 6 jaar mag ik dat zeker zeggen en voelen. Ik voel me als een vis in het water hier in het bos. Elke dag kan ik genieten van het landschap hier, van het uitzicht als ik rondrijd, van de dieren die ik zie als ik op de weg rijd.
Zoals de hertjes of een vos.. of de kraanvogels, zwanen en natuurlijk de ganzen van Nils Holgersson. Als ik ze nu weer in de lucht zie vliegen weet ik dat de lente eraan komt of sterker nog er al is!
Ik geniet zo enorm van de natuur hier, sta er gewoon veel meer mee in contact dan ik ooit in mijn leven in Nederland heb gedaan.
En jazeker is Nederland ook mooi hoor. Maar ik zag het niet meer zo. Het voelt zo druk in Nederland. En als je dan 1 keer per jaar ook terug gaat lijkt het alleen maar voller geworden. Nog drukker op de wegen en nog meer auto's.
Ook niet zo gek als je hier kunt rijden en misschien 5 auto's tegenkomt als je een uur rijd. Vooral op de binnenwegen geniet ik met volle teugen.
En mijn nieuwe liefde was ook meteen verkocht bij zijn eerste bezoek aan dit mooie land. Het kneuterige volk maar ook zijn geweldig vriendelijke mensen. Ja wij zijn thuis! Nu nog wachten tot Paul hier kan komen wonen en dan gaat ons nieuwe leven echt beginnen.
Wij zijn ons gelukpad al begonnen maar nu nog het samen zijn iedere dag!
.JPG)
