Zweden; Een gevoel
Midden 70-er jaren. Met mijn toenmalige vriend de eerste keer, voor mij, naar Zweden op bezoek bij zijn vrienden. De reis ging in een klein autootje dwars door Denemarken en daarna van Fredrikshavn over water naar Göteborg.
Ik stond ’s morgens tegen 6 uur aan dek van het veer om een eerste glimp van Zweden op te vangen. Schemerig donker, kil en winderig, vorst nog in de wit bevroren grond. Die eerste blik op een grauw Göteborg in de eerste ochtenschemer was, vreemd genoeg, als thuiskomen. Ik stond daar en had het gevoel dat ik in het verkeerde land was geboren. Bijzonder verwarrende ervaring, die ik niet eens met veel mensen deelde, want ik was niet zo “van de zweverige” en ik kon het niet verklaren.
Die eerste blik, de reuk, het gevoel… Ik kan het nog zo oproepen. Zweden heeft me nooit meer losgelaten…
Een aantal jaren kwam ik er heel veel en mijn liefde voor het land groeide.
Door een veranderende relatie en de daarbij behorende levenswijze raakt Zweden wat op de achtergrond en kwam ik er niet meer. Zweden was er wel altijd, als een herinnering aan een mooie oude liefde, diep binnen in mij verankerd.
Vele jaren later ontmoette ik mijn huidige man en één van zijn eerste opmerkingen was, ”als ik gepensioneerd ben ga ik in Zweden wonen”.
“Ah…via talar Svenska”antwoordde ik en was verliefd (nu ook op hem dus :-)
Hij had een aantal maanden in Zweden gewerkt, uitgezonden door zijn werkgever, en had net als ik, een diep genegenheid voor het land en zijn bewoners opgevat.
Wat trekt ons zo in Zweden?
In de eerste plaats dus dat alles overheersende gevoel dat je niet kunt verklaren, maar als ik het toch probeer te benoemen…
Natuurlijk zijn daar “de Rust en de Ruimte”, maar er is ook die fascinerende tegenstrijdigheid van het land en zijn bewoners.
Die prachtige natuur met de verscheidenheid aan dieren en al zijn (smakelijke) opbrengst waar we zo vrij van kunnen meegenieten,… maar ook het natuurgeweld.
De liefde van de Zweden voor die natuur en daarnaast een wonderlijke hang naar alles waar een stekker aanzit of benzine in kan…
De rijke tradities en de behoefte om daar aan vast te houden, met daar tegenover het moderne en vooruitstrevende…
De openheid en tevens de geslotenheid…
De vriendelijkheid en tevens de afstandelijkheid…
Het respect voor mens en dier met de daarbij behorende regels en wetten, maar ook die donkere kant - Lees Mankell en Läckberg maar eens…
Het intensieve, bijna manisch genieten van de zomer tegenover de neiging tot depressiviteit, het alcoholgebruik …
De bureaucratie die toch op een wonderlijk verbazende manier functioneert (als je tenminste geduld hebt)…
Het gebrek een stress, maar ook de opmerkelijk lage stressgrens van de Zweden…
Wij hebben het geluk gehad om in een kleine hulpvaardige gemeenschap terecht te zijn gekomen waar we een goed sociaal leven hebben, met gezamenlijke activiteiten en waar we op de mensen terug kunnen vallen. Ze laten je met rust, maar als het nodig is zijn ze er voor je.
Nog elke dag is daar het verwonderde genieten.
Zweden kun je niet uitleggen, je moet het voelen…
Ria/Henrica
